Pseudoelegia dla E.

Dla przeszłości życia mojego....

Jestem duszą z Twego ciała
Uciekającego co chwila od miłości
Niechcianej...
Twój dotyk jest bez ciepła
Zimnym lodem obłożony,
Aureola odrazy i niechęci
Migocząca suchym blaskiem...

Jestem nigdy niechcianą miłością

Wchłaniającą słodkość krwi
Przeszytego bólem serca...

Jestem nigdy niechcianą miłością

Unikasz mosiężnego ramienia mojej miłości
Ciężarem opadającego na ziemię,
Z jazgotem odchodząc w zapomnienie...

Jestem nigdy niechcianą miłością

Z radością patrzysz na cmentarz
Odrzuconych uczuć,
Rozkładających się cząstek mego ciała...

Zostawcie mnie samego niechciane miłości,
Poranne zorze moich uczuć,
Spalone korzenie namiętności,
Ulatniający się dym nadziei i wiary...

Albowiem jestem nigdy niechcianą miłością
Pozostawioną bez wspomnień odrażającą przyszłością...

Wiersz jest dla wszystkich, którzy przeżywają wzloty i upadki w miłości i przyjaźni, a także dla tych, którzy chorobliwie boją się uczuć i ujawnionej prawdy. Budujcie mosty szansy dla swoich uczuć, nie pozwólcie, aby strach, obawa, szybkie odrzucenie były więzami ograniczającymi umysł. Nie traktujcie zakochanych w Was jak trędowatych... Wierszem tym kończę na jakiś czas swoją przygodę na beju. Pod wpływem emocji postanowiłem zamknąć swoją twórczość w prywatności.

autor

Duch99

Dodano: 2007-02-10 13:49:23

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie