Pszczoły.

Pszczoły. 30,4.2011

Już wiosenka kwiatem sady ustroiła
i świerzutką rosą drzewa pokropiła.
Z nad kwiatów swe skrzydła unoszą motyle.
Spracowane pszczoły przysiadły na chwilę.

Na farmie południe. Cisza w sadzie gości
nie drgają gałązki, które kwiat wymościł
i całą tą ciszę przerywa bzykanie
nastąpiła pora nektaru zbieranie.

Ucichło bzykanie na moment na chwilę
jedwabne skrzydełka uniosły motyle.
Obsypane pudrem kwiecia śliwkowego,
pofrunęły szukać miejsca szczęśliwego.

Malusieńkie pszczółki nie chcą się pomylić,
przecież tyle kwiecia muszą dziś zapylić
i tak odwiedzają kwiateczek po kwiatku,
żeby dobry farmer miał owoc w dostatku.

A cieplutkie słońce różem zachodzące,
te majowe rosy stopy nam chłodzące
i ta zieleń trawy mleczem przeplatana,
wielkie morze kwiatów nigdy nie zebrane.

Poleciały pszczółki z uli hen na pole,
jeszcze nie zakwitły chabry i kąkole,
więc szybciutko z pola odwiedziły łąki.
Nie znalazły kwiatów. Były tylko pąki.

Powróciły szybko do sadów różowych
bo tam już zakwitły drzewka brzoskwiniowe.
Zapachniały sady, zadrgały gałązki,
można już zobaczyć owoców zawiązki.

Zachodzi słoneczko. Jak cichutko w sadzie
i każde stworzenie wreszcie spać się kładzie,
bo dzionek był długi i bardzo męczący.
Szczęśliwe stworzonka że się już zakończył.

W nocy odpoczynek. W poranek gorący
polecą znów pszczółki do sadów kwitnących.
Tam ciężko pracując, zbiorą nektar złoty
takie to maleństwo, ma tyle roboty.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2013-04-30 Dodano: 2014-03-15 00:15:34

Ten wiersz przeczytano 1940 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie