Ptaki!
Kiedy patrzę, hen wysoko
na te nasze góry,
myślę sobie co jest człowiek
wart bez swoich marzeń,
bo nie może tak jak ptaki
wzbić się ponad chmury,
oraz doznać dzięki temu
najwspanialszych wrażeń.
Chciałbym bardzo choć na chwilę
zmienić się w sokoła
i szybując nad Tatrami
zahaczać o szczyty,
jednak wiem, że tego nigdy
nikt zrobić nie zdoła,
gdyż na zawsze cud ten będzie
dla nas niezdobyty!
autor
krzychno
Dodano: 2019-03-17 11:25:46
Ten wiersz przeczytano 1457 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (39)
też bym sobie pofruwała. (czy nie czujesz się czasem
tak, że mógłbyś skoczyć z wieży? Pofrunąłbyś jak
ptak...)
Chciałbym bardzo choć na chwilę
zmienić się w sokoła
i szybując nad Tatrami
zahaczać o szczyty
zatem wzbijaj się w obłoki wyobraźni
Oj, też był se popatrzył, podumał. Wyskrobał
malowniczy wiersz.
Zaskoczyłeś. Kiedyś leciałem sterowcem. W pewnym
momencie pilot wyłączył silniki i lecieliśmy tam,
gdzie nas pchał wiatr. Niezapomniane wrażenie!
Wolnym być...Tak. To jest to:)
:) Nie jestem pewna że "na zawsze".
Już dzisiaj marzący o lataniu mogą skorzystać z
paralotni, a co będzie za kilkaset lat - nie wiadomo.
Miłej niedzieli:)
ładnie w nowej odsłonie. :)
Krzychno dzisiaj z innej beczki :)
Spełnienia marzeń :)
Miłego dnia.