Ptaki z osiedla

Przez błękitne niebo i zielone pola,
Przez tysiące lat i miliony kilometrów,
Przylatywały ptaki na swą Ziemię Ojczystą,
Do krainy ich przodków, miejsca życia i płodów.

A zimą przylatywały te czarne,
Co kryją się teraz po cmentarzach.
Nie ma już dla nich miejsca w mieście,
Nie ma zrozumienia na ludzkich twarzach.

A wiosną przylatywały te białe,
Co żerują teraz jak ich bracia sępy.
Choć kiedyś polowały na obszarach pełnych przetrwania,
Dziś przeszukują ludzkich brudów kępy.

Nie ma już miejsca na te ptaki wszystkie.
Przyszli nowi mieszkańcy, bezwzględni zaborcy.
Budują nowe światy, choć ręce mają śliskie,
Lecz przyjdzie na nich pora, na sąd bez obrońcy.

autor

ws134

Napisany: 2004-03-02 Dodano: 2005-05-17 09:35:00

Ten wiersz przeczytano 377 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie