Ptaki przestrzenne

Dziś lipiec przyszedł potargany dniem wietrznym,
mgłą i ciszą jeszcze.
Zatrzymać ją, za rękę wziąć,
przez ulicę na drugą stronę ostrożnie przeprowadzić.
Ominąć trzeba zamarzniętą z rana kałużę,
ona zda się tak dłużyć bez końca.
Zapytać potem- wietrze, czy znowu jesteś.
I potem znów trzeba iść,
dopełnić scenariusz swego życia,
jutro znów słońce przejdzie dreszczem.
Te wszystkie rzeczy, zdarzenia,
radosne, bolesne i zawsze potrzebne.
Czuciem dnia są, ciężarem,
klepsydrą czasu, drogą wymagająca naprawy.
One umkną potem, jak ptaki polecą,
schronią się pod chmurnego,
podwieczornego nieba przestrzeń.
Swoim krzykiem zakłócą ciszę,
pozostaną szelestem i tańczącym deszczem.
Wydłużą swe cienie, wtopią się w otoczenie,
zgasną.
Potem.
https://youtu.be/SxYZorqfi24

autor

Annna2

Napisany: 2020-07-09 Dodano: 2020-07-09 12:40:50

Ten wiersz przeczytano 1018 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie