Publiczne gry samotności
Lubił półmrok
zakrywał jego ślad.
Miał blady tors
śniade ramiona.
Przy wpadającym świetle pokazał początek
blizny
i wszedł na scenę.
Co jeśli nigdy nie będzie chciał zejść
uprawiając publiczne gry samotności?
Kojące zatracenie
pokaże mu lustrzany aplauz.
Magdalena Gospodarek
autor
espressivo
Dodano: 2016-12-31 00:43:09
Ten wiersz przeczytano 393 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Samotność to coś bardzo strasznego.
Za chacharek. Samotność nas śledzi i odejść nie chce.
Dobra refleksja. Pomyślności. Serdeczności.
Samotność podąża za nami jak cień..nie pomoże często
słoneczny dzień.Samych radości na Nowy Rok
dla mnie też dobry wiersz.
Szczęśliwości
W moim odczuciu jest to najlepszy
Twój wiersz Magdo.
Niech Nowy Rok obdarza Cię
duchową i materialną pomyślnością:}
Dobry wiersz. Szczęśliwego Nowego Roku.
..."kojące zatracenie" ta dwubiegunowość jest wymowna
- dobry wiersz. Szczęśliwego Nowego Roku.
Bardzo ciekawy i wołający do refleksji wiersz a na
zadane przez Ciebie pytanie w wierszu niestety nie
znam odpowiedzi... Pozdrawiam serdecznie i życzę
Wszystkiego, co Najlepsze w Nowym Roku :)