purpurowy deszcz

Niech purpurowy deszcz opłynie moje ciało...niczym Styks zmyje wszystko...
zostawi dar niepamięci...
Niech osłoni mnie całą...

Wpadam rozpędzona w aleję ciemną,pomiędzy rzędy drzew rozłożystych...
i biegnę
przed siebie a z ramion mych
spada zasłona milczenia...

Purpurowy deszcz...

nagie gałęzie bezlitośnie chłoszczą moje ciało,
jakby chciały mnie ukarać...
ziemię całą...
i poddaję się chłoście w milczeniu...
niema ,biegnę.
Nie zatrzyma mnie nikt,
nie zatrzyma nic...
I strugi czerwieni spływają
po mojej nagiej skórze...
opadam z sił...
przygnieciona ciężarem wszystkich
niepotrzebnych słów,
niechcianych snów...
odrzuconych pochopnie pragnień...


Rozkładam ramiona,objąć próbując
pachnącą wilgocią ziemię...
bez siebie jestem...
pierwotnie silna i winna...

bez siebie...bo pomyliłam prawdy...

dla mnie...

autor

luna1973

Napisany: 2008-11-20 Dodano: 2008-11-22 21:51:46

Ten wiersz przeczytano 404 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie