Puśćcie go do nieba

wiersz gwarowy

PUŚĆCIE GO DO NIEBA.

Za te trzy ółtorze,
na wiyrśku rzeźbione
a pote w Kościółku Starym
ułózone...
Kańsi z holnyk regli
Wawrzyńcok wytocył,
ozmodlone jedle,
telo roków ciesom
nase stare ocy...
Góralski kościółek,
pociorze góralskie,
pytanie o pomoc,
składane w pokorze
za to ze lo Tobie,
ółtorze wyrzeźbiył,
bądź mu lutosiernym,
Lutosierny Boze...
Idzie hań ku niebu,
pyrciom wśród kaplicek,
bez polany owsa
i kwitnącyk gruli...
w cyfrowanyk portkak,
we lnianej kosuli,
idzie hań ku Tobie
ze spinkom przy swetrze.
Puśćcie go do nieba,
ka gwiozdki blinkajom,
ka słonecko świeci,
puśćcie Święty Pietrze...
Z jegomościem nasym
bedom urodzali,
jako se do nieba,
drózki wytycali...
Za to ze na ziemi,
zdajoł Ci kaplicki,
za to ze w kościółku,
wyzdajoł ółtorze,
my tu ludzie z tela,
pytomy Cie piyknie,
puśćcie go do nieba,
Miłosierny Boze...


Wojciech Kułach Wawrzyńcok żył1812-1897r rzeźbiarz samouk rzeźbił ołtarze do Starego Kościółka drewnianego na Pęksowym Brzysku i postacie Swiętych apostołów , aniołków i piękne przydrożne kapliczki góralskie z drewna i kamienia...urodził się w Dolnym Gliczarowie koło Białego Dunajca....

autor

skorusa

Dodano: 2009-07-14 10:19:25

Ten wiersz przeczytano 1170 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie