Pustelnik
Siedzę na ławce, w około cisza.
Siedzę sam, po nic mi ludzie!
Widzę idą tam, oni...zakochani.
Widzę idą tam, oni… rodzina.
Siedzę i nikogo nie ma
Siedzę sam, bo taki mój los,
piękny…los pustelnika.
Rodzinie, którą zawsze mieć chciałem!
Dodano: 2006-02-17 23:27:25
Ten wiersz przeczytano 452 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.