pustka
w próżni zawieszone
w bezruchu i samotności
strzępki ludzkiej duszy
nie widzą jak
kawałki słońca
uderzają o ziemię
nie czują jak
zamraża ciszę
lodowate tchnienie
nie wiedzą że
kiedyś w niemym zachwycie
chłonęły wszystko
co było życiem
autor
anatea
Dodano: 2009-08-11 11:56:57
Ten wiersz przeczytano 625 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
myslę jednak, ze dusza widzi i czuje tylko my jej nie
widzimy...po utracie bliskiej osoby zawsze pozostaje
pustka