Pustka

Ten wiersz napisałam w najgorszy dzień mojego życia...

pusta w środku jak dzwon
na zewnątrz
wszystko wporządku
uśmiech
pozory
świat pędzi do przodu
a ja ciągnę się za nim
bez walki
bo muszę
życie gra na scenie
a ja poza nią
myśli gdzieś uciekły
słowa nie docierają
w sercu na dnie
zapomniane
zakurzone
odrzucone
marzenia
plany unoszą się na rzece pragnień
gdzieś z dala roznosi się
śmiech
lecz umysł nie reaguje

powoli umieram
najpierw dusza
potem umysł
a na końcu serce
nikomu nie potrzebne
aż zostanie pustka
po mnie
zapomniana...

autor

Kamella

Napisany: 2004-01-23 Dodano: 2005-04-29 11:22:15

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 39

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie