Badź aż...

Tylko(aż) prowadź mnie przez przestworza,
złap mą rękę, ściśnij ją mocno i prowadź.
Gdy będzie burza - trzymaj
Gdy będzie ulewa - trzymaj
Gdy będzie wiatr - trzymaj.
I nie puszczaj dopóki nie przestaniesz wierzyć,
że to co jest między nami to coś głębokiego,
że to co jest między nami to coś wielkiego,
że to co jest między nami, to coś wiecznego.
I nie puszczaj dopóki nie bedziesz mieć siły by mnie prowadzic...
A gdy mnie puścisz, to bedzie znak, że nadszedł dzień, w którym zabrakło Ci nadziei, by przetrzymać burzę, ulewe i wiatr.
Zabrakło nadziei na miłość

autor

wenus

Napisany: 2006-02-28 Dodano: 2006-02-28 20:44:49

Ten wiersz przeczytano 641 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie