Pył
Serce otwarte na rozcież
bałagan w środku
pozostał
jakby ktoś tam był
rozpacz
uczuć zmienionych
pył
pokrywa blizny
zadanych ran
rzeką słonych łez wypłynie
ból
witając nowy dzień
Serce otwarte na rozcież
bałagan w środku
pozostał
jakby ktoś tam był
rozpacz
uczuć zmienionych
pył
pokrywa blizny
zadanych ran
rzeką słonych łez wypłynie
ból
witając nowy dzień
Komentarze (19)
Dobry wiersz chociaż smutny
Dobre metafory ukazują uczcia i ból
serca
Pozdrawiam i zyczę by jutrzejszy dzień powital Cię
słońcem i ogrzał jego promieniami ...
spójrz
to jest morze - tam woda wpada
gdzie w każdej kropli
miłość ma dusze
pozostawiając na brzegu muszle
unoszące je szeptem
pozdrawiam
Ładny wiersz, troszkę smutny. Pozdrawiam.
Bardzo ładny wiersz, metaforyczny. Porusza.
Pozdrawiam ciepło.
ciekawy i sugestywny
pozdrawiam
witaj ....dobry emocjami pisany :-)
pozdrawiam
szkoda, że tak smutno, miejmy nadzieję, że z czasem z
tego pyłu coś się narodzi
Dobry wiersz :))))
Smutno o miłości. Ładny i taki niecodzienny.
Pozdrawiam
Smutno o miłości. Ładny i taki niecodzienny.
Pozdrawiam
Bardzo smutny, ale świetny
w wymowie. Pozdrawiam serdecznie.
Dobry wiersz, nie wiem dlaczego, może przez ten pył,
przeczytało mi się "uczuć zmielonych".
Pozdrawiam:)))
Głęboka rozpacz,dobrze oddane emocje w wierszu.
Pozdrawiam:)
Świetny. Plusik. Pozdrawiam
Smutno, głęboko zranione serce odczytuję. Pozdrawiam