Rachunek

Przepraszam za prostotę słów

Uciekałam przed nią w naukę,
dziś uciekam w pracę...
a najczęściej w sen.
Chociaż mój terminarz jest wypełniony po brzegi, zdarza się, że zmuszam się rano by pójść do pracy.
Po powrocie włączam telewizor, chwilę denerwuję się, że nic ciekawego nie grają, a za moment oglądam kolejny "głupi" film.
Czasem sięgam po książkę, dzięki niej zawsze przenoszę się w inny świat. Innym razem słucham muzyki i głośno śpiewając uwalniam złość, która we mnie tkwi.
Od czasu do czasu unieszkodliwiam ją jedzeniem, mam takie dni, gdy jem wszystko co wpadnie mi w ręce, najczęściej słodycze, aż robi mi się niedobrze, albo palę jednego za drugim, aż zaczyna mnie boleć głowa.
Na koniec szukam schronienia w śnie.
Wtedy wydaje mi się, że o niej zapomniałam, o tej upiornej myśli, że trwonię dany mi czas.

Po przebudzeniu niestety znowu powraca...

autor

blackie

Napisany: 2006-12-10 Dodano: 2006-12-20 00:27:23

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie