RADOŚĆ I SMUTEK
włos spadał złotymi strugami
kołysał je oddech wiatru
niosła się woń tataraku
wokół śpiewały cykady
zaś trawy spłakane kąpały
stopy pieszcząco i dłonie
spragnione muskając najtkliwiej
rzęsami fal kłosów, bosą
stanęła na skraju jeziora
gdzie księżyc samotność i smutek
zatapia w toń lustra przed nocą
gdy obłok odchodzi wraz z zorzą
westchnęła, ta drgnęła jak w półśnie
źrenice rozlały malachit
lecz ona radośnie plusnęła
znikając jak ryba w otchłani
pod płaszcz migoczący gwiazdami
gdzie kamień sczerniały od mułu
dno gniecie nieznośnym ciężarem
jak serce karmione troskami
zaś w ciszę wrzawa się wdarła
samotność spłynęła w głębiny
i smutek, porwany uśmiechem
odpłynął z rydwanem Selene
bo w życiu, cóż trwałe niezmienne
prócz słońca księżyca i marzeń
nić radość spotyka nić smutku
jak warkocz splatając się razem
Komentarze (10)
Tak, radość ze smutkiem w życiu wciąż się splatają.
Wszystkiego nam trzeba ale ważne by wszystko było w
normie.
Witaj Wojtku ten wiersz zdradza nam że mamy do
czynienia z niepoprawnym romantykiem lecz bardzo
mocno stąpającym po ziemi mhmmmmm dla mnie to
raj...lubię wgłębiać się w takie wiersze mhmmm umiesz
sprawić że drugi romantyk czytając ten wiersz będzie
miał ucztę dziękuje...Pozdrawiam z wielkim uśmiechem:)
Jak prawdziwa artystka malujesz przeuroczy stan swojej
duszy.. Twój wiersz jest dla mnie miłym rozpoczęciem
dnia
...wspaniale elementy życia opisujesz, bywa smutne ale
i szczęśliwe i zawsze po burzy spokój przychodzi.
Szczera prawda, zło i dobro, smutek i radość - one,
splatają się w życiu niezmiennie. Romantyczny klimat
wiersza, dobry rytm.
Moje serce karmione troskami uradowało się tym
wierszem
jest czas smutku i czas radosci... tak jak po nocy
przychodzi dzien .. bardzo ładny wiersz!! :)))
Zrobiło się tak malachitowo, czule i srebrzyście.
Jasnoblond warkocz spleciony.
Bez poznania smutku czym byłaby radość?
życie pięknie opisane ,smutek radość w jednej parze.
Pozdarwiam