Ramy okna
ramy okna
zamykają mój świat
strużka deszczu
wyznacza ścieżkę życia
zaciera, rozmazuje, rozpływa
szklana szyba
jak mój los
cienka i krucha
mała kropla
samotna wśród tłumu
nie bój się
nie pozwolę Ci upaść
zamknę Cię w dłoni
na wieczność...
Potrafisz wyrwać stare ramy? Otworzyć okno szeroko.... i wdychać zapach życia? Czy potrafisz wzmocnić miłością szklaną szybę, by nie pękła? Naucz...
autor
Jolana
Dodano: 2006-12-04 18:45:03
Ten wiersz przeczytano 397 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.