Realizm spojrzenia

stąpając po cienkiej tafli prawdy
spoglądam w kłębowisko fałszu
okrytego grubą warstwą próżności
odrzucam wczorajsze zdarzenia
unurzane w obojętności spojrzenia

powoli uczę się oddychać cierpliwością
pełną oczekiwania na bezinteresowność
w odbiciu mroku nocy widzę ich twarze
zniekształcone wszechogarniającym zakłamaniem

ze strachem zamykam stróżujące czarne psy
warczące kontrolą mojej codzienności
wiedząc że tylko w ten sposób
otworzę drzwi do własnego ja

autor

anaa

Napisany: 2009-09-25 Dodano: 2009-09-26 00:50:17

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie