Refleksje...

Ten wiersz powstał po obejrzeniu filmu ''KATYń"

Na mundurach ich
odznaki
poplamione krwią,
tak jak lakierowane lśnią
w duszy biel,
honor, ojczyzna,
hasła równości,
polskości, pokoju,
by wyrwać nas z zaborów znoju.

Śmierć przed oczyma im stanęła,
w czaszce kula siedzi,
twarze ich sine
patrzą w niebo,
jak strzał daleko leci,
jak gwiżdżą kule,
jak świszczy wiatr
nie wiedzą że obok w dole
leży niedawno zmarły brat
i że gdzieś jeszcze na froncie
wśród bólu, zmęczenia, strat
walczy ochotnik obrońca ojczyzny
młodszy brat.

Pamięta was razem
walczących
o wspólny wolny kraj
a tam sowieta idzie zza drzewa
na polany skraj
patrzy, rozgląda się, strzela
mówisz do przyjaciela:
Strzelaj!
Broń poległy kraj.

Odradzaj się Polsko!
Wstawaj póki czas,
póki gorący duch walki
tli się jeszcze w nas.

Pamięci poległych w I i II wojnie światowej

autor

stokrot@

Dodano: 2007-11-03 10:34:46

Ten wiersz przeczytano 390 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie