REFLEKSJE Z WYSTAWY LWÓW MIASTO...

Setki, tysiące fotografii to tego miasta przerwana nić
Kto jeszcze dzisiaj tak potrafi przeżywać, kochać, śpiewać pić
Co nam zostało z tamtych czasów; blade wspomnienia, przeszłości czar
Dziś wykuwamy lepsze jutro, tylko czy lepsze nie wiem sam
Tak by się chciało czasem kiedyś lwowskim powietrzem pooddychać
Tylko czy ono jeszcze lwowskie, dzisiaj się sam siebie pytam
Tysiące starych fotografii, jakiś dokument, plakat, śmieć
A ja bym bardzo chciał, kochani, to cudne miasto jeszcze mieć
Po Łyczakowie po spacerować
Tak jak batiary poszpanować
Napić się wina w cukierence
I tak po lwowsku klasnąć w ręce
Wesołej Lwowskiej Fali, tam gdzieś posłuchać z uśmiechami
Miasto jest inne dzisiaj przecież, ale i my już dzisiaj nie ci sami
Młodzi przeważnie na tych zdjęciach, jeszcze nie wiedzą co ich czeka
Stalin tak mile się uśmiecha, Hitler przez radio głośno szczeka
Sojusz Hitlera i Stalina
Ale to przecież nie ich wina
Sojusz szaleńca i wariata
Popsuje im najbliższe lata
Nie wiedzą ludzie lat trzydziestych
Jak to historia ich popieści
Jeszcze się cieszą życiem wiosną
Kochają się, dzieci im rosną
Taki jest Lwów na tej wystawie
Ja tego miasta nie znam wcale
Lecz swoim wschodnim sercem czuję
Że tamto miasto wciąż miłuję
Kocham tych ludzi, są mi tak drodzy
Dziś bardzo starzy, wtedy tak młodzi
Kocham to miasto tak bardzo cenne
I ono ciągle żyje we mnie

Warszawa 3 kwietnia 1991

autor

Lolcio

Napisany: 1991-04-03 Dodano: 2005-03-29 06:42:35

Ten wiersz przeczytano 914 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie