RENOWACJA DUSZY
ruinę nadającą się do renowacji
zapragnął wziąć w swe posiadanie
miał świadomość braku rewelacji
mimo to przysiągł dozgonne oddanie
bez namysłu oddał siebie cząstkę
by tchnąć życie w opuszczone mury
szczelnie wypełnił swą osobą pustkę
ciepłem zapchał wszystkie dziury
bezinteresownie dawał wiele radości
wierzył że smutek odejdzie daleko
każdego dnia dokładał cegiełki miłości
troskliwie obdarzył swą opieką
połatana i posklejana moja dusza
całą sobą pokochała raz jeszcze
odnalazła swego Morfeusza
senne marzenia spełniły się wreszcie
autor
Milena24
Dodano: 2009-09-30 12:57:19
Ten wiersz przeczytano 432 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
renowacja duszy.....ciekawy pomysł...poprosze recepte
i dla mnie na takowy zabieg....z
plusem...pozdrawiam...
ładny wiersz o miłości...życzę sczęścia :)
Piękny wiersz a zakończenie jak z bajki. Oby tak już
zostało.
fajny wiersz..zgrabny. pozdrawiam
dobre rymy, wiersz taki zaplanowany, ładny, po
początku można spodziewać się takiej końcówki