ROBERT KUBICA ULEGŁ WYPADKOWI

Pędzę do przodu , uliczka wąska .
Skręć w prawo ,
Skręć w lewo .
Czuję się za kierownicą jak motyl
Na wietrze .
Huk, ciemno, wielki krzyk!
Czy żyję? Nic nie czuję..
Ból, zmiażdżony samochód .
Jak pudełko od zapałek .
Stan mój jest fatalny, nie mogę się ruszać.
Skrzydła mam połamane .
Widzę światełko, promyk nadziei.
Ja żyję , mój pilot jest tylko lekko ranny.
Jaka ulga .
Boże ratuj! Robert oddychaj ,
Nie zamykaj oczu!
Chyba jestem w niebie ,
Tylu lekarzy w białych fartuchach ,
Chyba śnię, ja żyję .
Co z moją karierą? Myśli nie dają spokoju .
Tato, mamo.
Łzy ciekną po policzkach .
Dziękuję za pamięć i miłość ,
Bogu za ocalenie.
Robercie wszyscy trzymają za Ciebie kciuki.
Koledzy , przyjaciele,
Wracaj jak najszybciej do zdrowia .
Unieś znów swe skrzydła zbolałe
Do góry .
Wróć w wielkiej chwale na tor.

Robercie Kubico wracaj do zdrowia jak najprędzej, wróć na tor niepokonany, zdobywaj medale , najpiękniejszy jest twój uśmiech i siła woli .

autor

Pioru

Napisany: 2011-02-09 Dodano: 2011-02-09 09:50:03

Ten wiersz przeczytano 631 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie