Rocznik 1950

Mojemu przyjacielowi Tadeuszowi M.

Zrodziła nas miłość rodziców naszych,
Gdy rany wojenne już się zasklepiły,
Młodzi, co przeżyli barbarzyństwo wojny,
Z nadzieją nowe rodziny tworzyli.

Mimo niedostatku myśmy się rodzili,
Gromady nas biegały, radością tryskając
W czasie zabaw na gruzach jeszcze powojennych,
A wieczorem opowieści rodziców słuchając.

Dzieciństwo w radości przemijające,
Bez obaw, zabawy daleko od domu,
Książki do późna w nocy czytane,
Wzrastanie godne wiekowi każdemu.

Przyjazna szkoła, pełna dyscypliny,
Mundurki, stanie w kącie, uszy podkręcone,
Pierwsze rozbieżności, kto może mieć rację,
Podręcznik, czy ojciec, myśli przewrócone.

Pomimo buntu, jaki młodym przynależy,
Szacunek dla wieku, szczerość oraz prawda
Tkwiła w nas głęboko, z rodziców czerpana,
Dla podłych i tchórzy zawsze była wzgarda.

Dorastanie, odwieczne problemy miłosne,
Pierwsze uniesienia i pierwsze rozstania,
Pierwsza praca, pierwszy awans i własne pieniądze,
I długie przyjaciół rozmowy, czasem do świtania

Zawód, praca, pieniądze i tylko ta jedna ,
To była ta pora, gdy młodość dojrzała,
Wspólna młodych decyzja, śluby uczynione,
Biały welon na głowie młoda panna miała.

Już nowe pokolenie z miłości zrodzone,
Tak rocznik pięćdziesiąty w tym życia łańcuchu,
Nowe dodał ogniwo, aby ciągłość trwała,
By to koło pokoleń w wiecznym trwało ruchu.



9 kwietnia 2006 r.

autor

jozen

Napisany: 2006-04-09 Dodano: 2006-05-23 06:34:45

Ten wiersz przeczytano 478 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie