Rodzina
Wiersz pisany przez pół godziny. Zapraszam do poczytania:)))
Żyjemy dość zwyczajnie,
nie licząc perturbacji,
w kraju co jest rodziną,
lecz w stanie separacji.
Gdzie ojciec wciąż lży matkę,
że niby jest sprzedajna,
rozwiązła i rozpustna,
czyli nieobyczajna.
Matka także za ojcem,
pomówień wianek woła,
że zacofany pijak,
oszołom spod kościoła.
I co dnia mnie traktując
jak małego dzidziusia
pytają kogo wolę.
Mamusię czy tatusia?
Gdy powiem że mamusię,
ojciec jest zły jak osa
i mówi żem niewdzięcznik
i karci mnie z ukosa.
Gdy wezmę ojca stronę,
matka łzy roni skrycie
i mówi że bez sensu
stało się już jej życie.
A jeszcze tak niedawno
szli razem przez świat śmiało,
choć biedni lecz miłości
nigdy nie brakowało.
A dzisiaj wymyślają
co dzień nowe granice,
żeby tylko podkreślić
dzielące ich różnice.
Zamiast się stuknąć w piersi
kapie im wciąż z ust ślina
by tylko udowodnić
czyja jest większa wina.
Pewnie już tak zostanie,
choć marzę po kryjomu,
że kiedyś znowu miłość
zagości w naszym domu.
Gminny Poeta
Komentarze (15)
Kiedyś Eurazja była jednym kontynentem.
Analogia do nas dzisiaj.
Chciałabym, byśmy byli razem.
Ludzie, mieszkańcy mojej Ojczyzny.
Może nie da się kochać wszystkich,
lubić już tak.
I tolerować, szanować pomimo różnic.
To byłoby piękne.
Porobiło się u nas. A linii podziałów co najmniej
kilka. Oby nas wróg zewnętrzny nie musiał łączyć jak
onegdaj. Ale i tu czarno widzę.
Pozdrawiam Sławku
A jakby zostali sami, byłoby im nudno. :)
Takie życie, ale można inaczej... :)
Pozdrawiam. :)
Dla mnie najważniejsza w tym utworze jest pierwsza
zwrotka.
Tak powinniśmy być zgodną rodziną, ale czy to jest
jeszcze możliwe?
Czy jest możliwe porozumienie się społeczeństwa w
kraju, gdzie człowiekiem gardzi człowiek?
Niestety już nie potrafimy usiąść razem do stołu i
wysłuchać wzajemnych racji.
W małżeństwach bywa tak samo, nie ma znaczenia
wzajemne zrozumienie. Liczy się tylko to, kto kogo
pokona, a skutki? A pal sześć, byleby tylko wygrana
była moja.
Czy mediator pomoże? W małżeństwach tak, a w kraju?
Nie widzę takiego mediatora, który miałby siłę
perswazji i mógł tego dokonać.
rozłam zawsze godzi w najsłabsze ogniwo...
pozdrawiam Sławku:)
Tu bez mediatora nic a nic do przodu nie pójdzie:)
No cóż zawsze i tak najbardziej cierpi dziecko
Pozdrawiam Gminny
Tym razem z podobaniem:)
Zycie jest okrutne...ludzie się kochają a po latach
wzajemnie się krzywdzą.Wiersz przejmujący ale
prawdziwy.Pozdrawiam serdecznie.
Tak pozwolę sobie za krzemanką przywołać mediatora do
zwaśnionych stron :)) pozdrawiam cieplutko :)
jeżeli w domu bywa złość, gniew najwięcej odczuwają to
dzieci są pomiędzy rodzicami :)
Jeśli w rodzinie (albo w kraju) źle się dzieje -
naturalne jest, że się źle z tym czujesz. Każdy (w tym
i obie kłócące się strony) chciałby, aby swary wygasły
"ale na moich zasadach". Dlatego poszukiwanie winnych,
choć bolesne, może mieć sens. Jeśli "dla dobra dzieci"
zaklajstrujemy spór sztuczną zgodą - możemy w końcu
obudzić się w domu, z którego mamusia (albo tatuś)
wyniosła wszystkie co cenniejsze rzeczy, aby sprzedać
na wódkę.
Wymownie, tak w wąskim jak i szerokim aspekcie .
Trzeba liczyć na to, że pojawi się jakiś mądry
mediator, który (dla dobra potomstwa) pogodzi
zwaśnione strony.
Miłej soboty:)
Jak w Ojczyźnie źle się dzieje to ma
również wpływ na każdą rodzinę. Udanego weekendu:)
Ważny wiersz.
Rodzice rozstając się, często walczą ze sobą,
zapominając o dzieciach, a to one zawsze są
najbardziej pokrzywdzone...
Pozdrawiam serdecznie :)
Wząny wiersz. Ojczyzna to nasza rodzina, i jak dla
każdej rodziny rozwody są bolesne.
Rozwodzą się rodzice ze sobą a nie z dzieckiem.
Dziecko niczemu nie jest winne,
nie powinno niczyją być stroną.
Często bywa inaczej, i to jest tragedia. Kocha
przecież oboje.
Żadnego przeciągania liny,
czy wzbudzania winy.
Dobry wiersz, porusza ważny temat.