romance i wiatr

lons, bo wiatr to do siebie ma, że laj ra laj.... w
polach i w sadach gra :))

Wiatr, to psotnik i hultaj... ;)))

za krakanie Aśćkę nic nie ofuknęło,
jeno koromysło w stodole zniknęło,
chyba je ten wietrzyk, w chmurkę zapatrzony,
przywiał aż do lasu, nie patrząc na one
smukłe drzewka w borze,
że nijak do pary, mają stać w oborze... :)))

chacharku :)))) Ano jestem żywa :)))
Dzięki za uśmiech :)))

po co gdybać jesteś żywa :)

Idę zobaczyć :)))

Elu napisało mi się z marszu z Twojej inspiracji :)))
u mnie też pędziwiatr trochę inny :)

Dziękuję Wando, ja również serdecznie pozdrawiam :)

Cudny wiersz i zwiewny jak piórko
bardzo mi sie podoba
Mimo retorycznych pytan które kardnie wiatr i niesie w
nieznane
Pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuję, Danusiu za miły komentarz :)
Serdeczności wzajemne :)

Super, leciutko jakby do snu... ostatnia strofa wmowna
wiec ciii.... Moc serdecznosci.

Elena -

Acani, ino kraczesz -
koromysło w lesie?
A jakie niby licho
do lasu przyniesie?
Tu ino smukłe drzewa
i chmurki lekuchne...
I za krakanie zaraz
wiatr Aśćkę ofuknie! ;)))

i cisza...szaaaa :))))
Ale Cię romantycznie porwało, zważaj Waćpanna, coby
nie przygniotło jakieś koromysło :))))ale szaaaa

Dziękuje Wam bardzo za czytania :)
Pozdrawiam

Romantycznie jak w piosence.
Pozdrawiam Elu :)