ROMANTYK
Zerwał pędziwiatr sosnowe szpilki
babiego lata zaplątał nić
martwą pchnął perłę gdzie śpią umilkli
cicho spłynęła w liść
Wyrwany darni z hulaszczym panem
pląsa wzlatuje ku niebu by
we wrzosy opaść skrzące woalem
rozlanej świtem mgły
W czajek niknący obłok wpatrzony
wspomina czasy zielonych dni
z wolna zapada w sen ich stęskniony
lata romantyk-liść
autor
wodnik2
Dodano: 2009-09-19 15:35:59
Ten wiersz przeczytano 1718 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
romantyk liść- trafnie i pięknie nazwany,już za
niedługo będzie ich bardzo bardzo dużo i zanurzymy
się w romantycznym oceanie
już liście ścielą nam dywany...lecz aleje letnich
wspomnień są w nas- na zawsze...a no melancholijnie
wraz z przywitaniem jesieni...Pozdrawiam:)
Patrzę na jesieni spadające liście....
Każdy z nich w Twoich literkach....
Jeszcze raz do nieba się wzbije....
By w nim na wiosnę zaczekać
Liść wędrowiec zasnął w swoich odkrytych na nowo
marzeniach Piękna poezja refleksyjna Pozdrawiam+
pięknie, barwnie i jesiennie :)
Uczta dla zmysłów pozdrawiam :)
Żółty jesienny liść tyle mi opowiedział . Ciekawy
wiersz :)
bardzo poetycki wiersz... dziękuję za romantyczną
ucztę... pozdrawiam
wiersz z głębszą, ukrytą myślą, i dobrze się czyta...
piękny wiersz :) pozwala zapomnieć o złych chwilach
...
Zapaść w sen, w którym marzenia, pragnienia lub
tęsknoty -z pozoru nierealne, spełniają się... Lekko
napisany, niosący nadzieję wiersz, pozdr.
Ciekawa budowa, zmienny rytm dzięki nieregularności,
skracaniu wersów. Niby przyrodniczy romantyczny
epizod, a jakby z życia wzięty...
Piękny, melodyjny wiersz, wspaniałe metafory...
przeczytałam go z wielką przyjemnością :)
Bardzo ładny i dobrze się czyta.