Rozbiło się...
Rozbiło się...pokruszyło w drobny
mak...moje zycie jak gliniany dzban...
Upadło na samo dno, słychać było tylko jęk
pięknych chwil, które kruszyły się o
posadzkę...
Został tylko łzy, a przed oczami pietno
tamtych kilku chwil,
kilku słów,
twarze tamtych ludzi...
autor
szajbuska17
Dodano: 2005-08-18 20:52:31
Ten wiersz przeczytano 444 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.