Rozdarta

To ja

Wizerunek rozdartej sosny...

rozdartej wewnętrznie

jej suche konary

ranią moja duszę

krwawię krwią ognistą

nic nie funkcjonuje jak należy

szukam szczęścia

na pozór....

wbrew sobie

pędzę przed siebie

donikąd

jestem jak bumerang

w rękach ludzi,

który wraca tu i tam...

człowiek rządzi drugim człowiekiem

takie prawa ma świat...

rozdarty gaj

wiernie przyjmujący mnie...

dlaczego tak jest?

nie potrafię zmienić świata...to niemożliwe...

nie zasłużyłam na szczęście

nie zasłużyłam na miłość

nie zasłużyłam na temperaturę uczuć....

nie dane jest mi posmakować przyjemności

to jakby jest obok mnie...

pragnę tego dosięgnąć

ale nie potrafię....

gruby mur rozdziela to ...

nadzieja we mnie umarła

ostatnia iskierka zgasła

knot w świecy się zwęglił

żyję dalej...

moja dusza umarła

żyję smutkiem

bo tylko to mi pozostało....

jest mi to pisane

taka kolej życia

na wieki....

autor

Natasha Evanes

Napisany: 2008-12-21 Dodano: 2008-12-21 16:03:13

Ten wiersz przeczytano 698 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie