Rozdzieleni
Rozłączeni-lecz jedno o drugim pamieta;
Pomiędzy nimi lata biały gołąb smutku
I nosi ciągle wieści. Wiem, kiedy w
ogródku,
Wiem, kiedy płaczesz w cichej komnacie
zamknięta.
Wiem, o jakiej godzinie wraca bólu faja,
Wiem, jaka ci rozmowa ludzi łzę wyciska.
Tyś mi widna jak gwiazdka, co się tam
zapala
I łzę różową leje, iskrą siną błyska.
A choć mi teraz ciebie oczyma nie
dostać,
Znająć twój dom- i dzewa ogrodu i kwiaty,
Wiem, gdzie malować myślą twe oczy i
postać,
Między jakimi dzewy szukać białej szaty.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.