Rozłączeni

Z wyroczni życia Bóg nakazał
Rozłączyć w bólu nasze serca
By drogę marzeń czas zamazał
A teraz duszę mi uśmierca ,

Ściga żalem , dusi rozpaczą
Tyranem wspomnień w serce wali
Oczy czerwone w ciąż się palą
Myśli rozpaczy mkną w oddali

I nieraz rankiem gdy świt wstaje
A słońce złotem świat rumieni
To ja cię widzę , czy się zdaje
Że na chmureczce mkniesz w przestrzeni

Lecz z mgłą obłoków Ty przemijasz
Przede mną znowu pusta przestrzeń
I znów w pamięci mi wybijasz
Ślady mych błędnych smutnych marzeń

I tylko myślą ścigać mogę
Iść z Tobą w piaski złej pustyni
Bo może trafię na tą drogę
Która mi smutek w radość zmieni ,
28-10-1970 Praszka ,

autor

kuba-winetu

Napisany: 1970-10-28 Dodano: 2019-03-19 12:10:30

Ten wiersz przeczytano 847 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie