Rozmowa
Ma Siostro miła
Wołam i wołam
A Ty nie przychodzisz
Choć mam świadomość
Że zawitasz w końcu
Gdy koniec nastanie
Och, jak mi tęskno
Do Twych ramion
Kościstych
Do wiecznego uśmiechu
I szat pobrudzonych
Ziemią and clay
Zatańcz o zatańcz
Ze mną
Korowód otworzymy
Co konduktem
Się stanie
Do Bram
autor
AnimusLibrus
Dodano: 2017-10-28 20:35:49
Ten wiersz przeczytano 443 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Niestety - tę karę Bożą trzeba przesiedzieć do końca:)
Musi być bardzo źle peelowi, skoro woła tę kościstą
damę. Dobranoc:)
Bardzo wymowne, ciekawie się czyta pozdrawiam:)
Ta kostucha może się przyśnić . Pozdrawiam serdecznie
z uśmiechem.
smutno
Ale tylko troszeczkę. ;)
Trochę mroczne to wołanie!