Rozmowa z sobą..
ROZMOWA Z SOBĄ...
Wszystko staram się przyjąć z pokorą,
- krytykę
- pochwały
- złe zdanie,
Nie jestem ideałem,
Nie osądzam nikogo
(staram sie przynajmniej)
Bo to nie moje zadanie
I staram się nie krytykować
Nie mieć o nikim, złego zdania,
To co złe
potrafię zapomnieć
I nie wracać do tego
Wrzucam w przepaść zapomnienia...
Nie wszystko jest takie proste,
jak mozna powiedzieć;
- na pisać
- na malować
- na rysować
- na szkicować...
Kłębi się gdzieś w kącie;
- duszy
- serca
- myśli..
/a-w/.
Komentarze (7)
Tak-mieć w swojej duszy człowieka i odczuwać
Ciekawy i taki inny wiersz... taki do przemyślenia...
Podoba mi się Twoje wyznanie. Dzięki niemu można
poczuć się dowartościowanym. Pozdrawiam:)
dużo pytań i wątpliwości, dobrze, że przynajmniej ze
sobą można pogadać :-) ciekawa forma, inna
bytka albo nie bytka to je zapytka... jak świat
światem dylematy dnia powszedniego być muszą:))
Zwłaszcza w dzisiejszych czasach ciężko jest żyć z
taką osobowością.+
bardzo podoba mi się forma - typowe rozmyślanie bez
większych emocji. trafił do mojego serca, co jest
chyba najważniejsze dla odbiorcy ;)
pozdrawiam.