Rozmowy z własnym ego (I)

Witaj.
To znowu ja.
Tak. Przyszłam się wyżalić.
Przykro mi tylko, że muszę robić to przez pośredników.
Niestety,
moje palce nie posiadają tuszu aby pisać,
a ty nie jesteś kartką w kratkę.
Mam przejść od razu do sedna?
...
Och, zapomniałam... ty nie masz długopisu.
Nie odpowiesz mi...
A szkoda.
Chciałabym kiedyś poznać i twoje myśli,
bo to nie fair...
Ty wiesz o mnie wszystko,
a ja nie wiem o tobie nic...
Powoli zaczynam tracić zaufanie,
ale nie przejmuj się.
Trochę pomilczę,
a później przyjdę znowu się pożalić
na własną marną egzystencję.
W międzyczasie wszystko zapiszę w swojej głowie.
Problem w tym, że nie będę tego pamiętać
a takie piękne myśli nieraz się pojawiają,
lecz gdy przychodzi co do czego,
to uciekają ode mnie jak poparzone...
Ty wiesz, ile pięknych sentencji by powstało,
Gdyby każdy zapisywał swoje myśli?
...
A no właśnie... Sama nie wiem...

Kończę już,
bo jutro znowu czeka mnie szara rzeczywistość.

Jak ja nie lubię poniedziałków...

autor

mirona145

Napisany: 2011-02-20 Dodano: 2011-06-30 23:45:04

Ten wiersz przeczytano 357 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie