Rozpacz

Andrzejkowi ,mojemu przyjacielowi ,bratniej duszy,która odeszła na zawsze:(

W przestworza wzbijam się bo wiem,że jedynie tam odnajdę Cię.
Przy mogile tej myślami odbiegam w przeszłości świat i czekam na jakiś znak.
Ty jak Anioł skrzydłami swymi ochraniasz duszę mą,a ja wiem,że już zawsze będziemy razem.
Wieczność nie rozdzieli nas póki wspomnień czar płonie ogniem przetrwania.
W pamięci pozostaniesz mej bo kocham Cię o czym Ty dobrze wiesz.

autor

kasia10112

Napisany: 2007-02-11 Dodano: 2007-11-14 17:56:17

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie