Rozpacz

W rozpaczy czarnej odchłani wirują me myśli
spadają ku nicości...bo po co myśleć i pragnąć...
gdy jego już nie ma,
nie będzie,
nie wróci...by łzy me otrzeć.

Pustka otulona na samym dnie rozpaczy
jak w studni głowę unoszę
szukając światła słów jego
lecz tylko mrok jest mi bratem,
przysiadł u stóp jako kruk,
piórem czarnym od mroku łzy w diamenty przemienia...
lecz ich blask niczym jest.........przy blasku Twego spojrzenia

autor

Dorota

Dodano: 2004-09-22 11:35:25

Ten wiersz przeczytano 423 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie