rozpacz soli

Jakoś niesmacznie mi się zrobiło... nie wiem czemu,
ale jakiś odrażający jest dla mnie...

Jakaż ekwilibrystyka słów i znaczeń.. . urzekła mnie.
Brawo, Joasiu.

jam nie z soli ani z roli ale z tego co mnie
boli...tak mi się skojarzyło po przeczytaniu tego
wiersza

Wiersz traktuje o miłości czczej, bez zapachu,bez
koloru,bezbarwnej,smutnej.Ciekawy i w treści i w
formie.

"robimy sobie straszne rzeczy..", to bardzo smutne...
brak słów.. Ciekawy wiersz.

sól moze rozpaczac tylko z jednego powodu, jeśli
przestaje być słona, a kobieta rozpacza...jesli
przestaję być kochaną. Wtedy płaczę słono...

Ciekawy wiersz. Skłania do refleksji. Ocieka smutkiem.
W wiwrszu czuć zobojętnienie podmiotu lirycznego.Forma
wiersza bardzo dobra.

smutny ten wiersz...bez echa, maciejka bez...zapachu,
i wy chyba już ...bez miłości...

Joasiu Twe wiersze - każdy ciekawy i ładnie napisany
że aż czytaś się chce raz drugi. Komentarz dotyczy
także tego wiersza - trudny temat ale super napisany.

Mistrz pióra to Ty.

Melancholia,stany zniechęcenia i te wszystkie inne
problemy wspólnego życia,to też wpływ pogody i
niekiedy czasu nieporozumień typu,,Tyś temu,ona winna-
on zawinił,a tak naprawdę to dużo winny nasz wiek,a z
nim stan zdrowia"Chciałoby się duszy do Raju,ale nie
dają..i to też..powodzenia

Sól płacze, widziałam w kopalni,ale się dzielnie
trzyma.Czyżby chemia wyparowała, na świecie wszystko
się zmienia jak w kalejdoskopie.Może jeszcze się
odkręci w dobrą stronę...Wiersz zagadkowy.

''choroba na brak chcenia'', to brak wspólnych celów,
gorsza jest jak grypa, bo rozkłada małżeństwa