Rozproszenie
Myśli rozproszone
Każda płynie w inną stronę.
Mam pustkę w głowie
I nikt mi nie podpowie.
Co czynić?
Co robić?
Jestem zdezorientowana
Jak ryba w sieć schwytana.
I płaczę w swej samotności
Nie rozumiejąc własnej miłości.
Bo przecież to jest miłość,
Na pewno nie złość.
Czuję nienawiść i miłość razem.
Ale czy to nie jest naszej sytuacji
obrazem?
autor
Dominisia024
Dodano: 2007-01-08 15:49:02
Ten wiersz przeczytano 436 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.