Rozrost

Piszesz takie wspołczesne wiersze a marnujesz się tu.
Czekam na Ciebie wiesz gdzie. Dlaczego Cię tam nie
widać?
Ja nie umiem pisać takich wierszy jak Ty, bo ten mi
się bardzo podoba. Wyrożnia się nieoklepanymi
metaforami, a jednak nie przesadnymi i to jest to.

Slonce w Australii miesza sie z powodziami ,,,i trudno
cokolwiek wylaczyc,,czesto przyroda plata nam figle,,
Dobry wiersz,,,ponadczasowy ,,
aktualny ,,,od zawsze ,,,i jeszcze na potem,,,a domy?
czasem pod woda,,,
niestety,,,
Pozdrawiam serdecznie z daleka.

Koleżance po fachu :) - upał "szedł" imho da
niedopowiedzenie, większa interpretacja a czas zagra.
Przerzutka z "siebie" zbędna, mamy rekwizyty w
jednowersówkach w cyklu uporządkowanym, "hałas,
przedmieście, dźwięk" - tworzą obraz. Pozdrawiam,
chyba tego,że to jest poezja lata świetlne od beja
pisać nie muszę?

wspaniale poruszony temat ,za pare lat człowiek sam
sobie zgotuje piekło i nie będzie już gdzie uciekać

Bardzo ciekawy i tajemniczy wiersz. Tak mi się wydaje
że tu mamy okazały przykład z wizji naszej przyszłości
i to już w niedalekiej przyszłości może to właśnie
zagrozić człowiekowi,a to nie napawa
optymizmem...powodzenia

To świetny wiersz. Pomysł z "nie wyłączonym słońcem"
niesamowity. Pozdrawiam.

Podoba mi się twoja wizja. Wersyfikację bym widziała
inną, ale to detal.

I wszystko przesycone tym gorącem, hałasem, aż chce
się uciec z tego miejsca. Obraz miasta, które stało
się nieprzyjazne i człowiekowi, i ptakom. Mroczny
obraz. Wymowny tytuł.