Rozstaje
Zagubiłam się we mgle,
dziwne macki ze wszech stron,
otulają, więżą mnie,
nie ma wyjścia,
strach!
Na rozstaju wiele drzwi,
lecz straciłam do nich klucze,
jedne zabrał zdrajca Czas,
proza życia zżarła
drugie.
Nie, nie poddam jeszcze się,
ciągle serce we mnie drga,
jeszcze znajdę własne drzwi
i wyważę,
zniknie strach?
autor
fatamorgana7
Dodano: 2018-02-11 17:53:27
Ten wiersz przeczytano 1236 razy
Oddanych głosów: 52
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (43)
Nie ukrywam przepięknie ukazałaś życiowe rozstaje?
Małgosiu, czasami wszystko jest przeciwko nam mimo to
trzeba, w tej mgle ujrzeć czyjąś dłoń lub uśmiech, aby
nie dać się życiu, które tylko na to CZEKA!;)
Małgosiu, wiem, o czym autorka piszę...
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)
Bardzo udany wiersz :)
Pozdrawiam cieplutko Małgosiu :)
podoba mi się
Dziękuję Cicha, Winstonie :)
Miłego wieczorku życzę :)
Grusz-elo, Stello-Jagódko, Dziadku Norbercie, Mario,
Mily, Tańcząca, bardzo mi miło, że wpadliście do mnie
z komentarzami :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Zaraz wyważać, znajdziemy klucz!
Brakowało mi tego ślicznego awataru!
:)
Ukłony, pozdrawiam cieplutko!
Tak wielu nie znajduje ich, lub nie maja odwagi
otworzyć ...
życzę dobrych wyborów
Strach to zły doradca, Małgosiu,
a ostatnia strofa faktycznie optymistyczna, wiersz mi
się podoba, dobry.
Miłego dnia życzę :)
W ostatniej strofie odnajduję jednak nutkę nadziei u
peelki.
Pozdrawiam Małgosiu :)
B.dobry wiersz moc serdeczności
++ -:))
To się okaże, czy zniknie...
Pozdrawiam niedzielnie :)
Bardzo dobry wiersz o zagubieniu się. Życiowo, bo
każdy czasem gubi się. Ważne, aby potrafił się
odnaleźć.
Pozdrawiam, Małgosiu :)