Rozstali się w południe

Szumiały liście, w zimie na wietrze
I czas
Czas zmierzchu, nadeszły
Splecione ręce

Sylwestrowy lot z świata do świata
Uderzcie w dzwony, w czas niezgłębionych
Splecionych dłoni

Dziwny był świat tej jednej nocy
Jakby cały upadł i zaginął w mrok wokół
Jakby czas cały i przeszły i przyszły
Został na mrozie
W zapachu jej perfum, zwinięty koc oplótł ich ciała
Nieświadomi siebie uciekli świtowi
Lecz świt ich dogonił, zmęczony mrozem

Rozstali się w południe, zaznacz to miejsce
Na karcie wzruszeń świata miast
Blask narodzony
Ścieżka w legendy
To czas ucieczki
To czas nieznany
To oczekiwanie

Wszystko, czym chciał być, przerażony
Usnąć w nieświadomości wolnego tańca
Zrzucić krępujące więzy, zrzucić znoszone płaszcze
Wypluć z ust smak kagańca

By być przez chwilę jak oni wszyscy
By móc być dobrym i dla niej
Nie zrazić, nie zmrozić niewiedzą
Szarzoną poświatą
Lodowych pól
Śnieżnych zakamarków

Królowa Śniegu

2011-01-01

autor

Vidar

Dodano: 2011-01-01 16:54:48

Ten wiersz przeczytano 538 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie