RoZsTaNiE

Nadszedł dzień rozstania
Wtuleni w siebie ostatnie słowa mówiliście na pożegnanie
Łzy spadając na splecione dłonie
Połączyły się w miłosnym tańcu.

Odszedłem pozostawiając bramy raju
Przemierzyłem drogę przez piekło
Obraz twój dawał siły i wiarę
Rozświetlał mrok tęsknoty
Głos szeptał czule i tak rozkosznie
O szczęściu

Przyszła chwila radości
Pozostawiłem czeluście
Wróciłem do ogrodu wiecznej „miłości”
Byłaś tam, lecz już inna
Odmieniona

W Edenie zawsze zielonym
Ujrzałem więdnący kwiat naszego uczucia
Ukląkłem przy nim
Łzami żalu podlewając by ożył
On odchodzi!

Wzniosłem ręce do Boga w geście rozpaczy
Serce ścisnęła obręcz smutku
Po raz kolejny utraciłem część duszy
Pójdę Ścieszką prowadzącą w mrok
Wyjdę na spotkanie przeznaczenia
Czy znajdę „miłości” kwiat?
Chyba już nie!
„pozostał w krainie tam gdzie umarł”

autor

skajbeeek

Napisany: 2007-12-21 Dodano: 2007-12-16 14:08:46

Ten wiersz przeczytano 381 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie