Rozstanie
Rozdzielone dusze dwie,
Które jedną jawią się.
Kto mógł pozwolić na to?
Może był on fantastą?
Bajka nie im pisana,
Historia nie tożsama.
Obok przemknęły tylko,
Jakby było pomyłką
Ich niezwykłe spotkanie,
Na rozdrożu zesłane.
Nie zdążyły zamienić
Słowa i zdarzeń zmienić.
Los dał im zagrać role,
Pogonił jak wiatr w pole.
To wszystko już nieważne,
Nikt nie podlega karze.
Czas wstrzymany na krótko,
Rozpędził się szybciutko.
autor
Iris23
Dodano: 2020-10-14 14:47:29
Ten wiersz przeczytano 1359 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Wymowna bardzo melancholia i puenta, pozdrawiam
ciepło.
przykre...ale czasami nie ma wyjścia...
pozdrawiam:)
"Los dał im zagrać role"
Krótkie role.
Ach zycie...
ale to boli.
Każde rozstanie z kochaną osobą rozdziera serce z
tęsknoty. Z przyjemnością czytałam> Udanego
popołudnia:)
rozstania bywają smutne
i wypełniają pustką zazwyczaj najbliższe dni,
pozdrawiam.