Rozstanie Sonet

Taki mały eksperyment z sonetem w stylu Markiza de Sade.

Otępiała rozpacz wyzuta z wierności,
ze spuszczoną głową, w ciemnym kącie siedzi.
Szał uniesień minął, z ulgą po spowiedzi -
nic nie pozostało nam z naszej miłości.

Miłość zrozpaczona darła się jak wściekła,
choć tolerancyjna - zdrady nie trawiła.
Przebudzona z pieszczot z rozkoszy zawyła,
i zanurkowała na samo dno piekła.

Czarci już porwali duszę moją czarną,
na ustach po siarce mam szczyptę niesmaku.
Nie ma przebaczenia, wstręt ją wnet ogarnął

Uczucie opadło, niby płatki z maków.
Odchodząc widziałem swoją przyszłość marną
a ona krzyczała - wynoś się bydlaku...

I co?

autor

Socha

Napisany: 2017-07-01 Dodano: 2017-07-01 21:39:56

Ten wiersz przeczytano 975 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Sonet Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie