rozswietlasz sobą mrok
każdy maj przypomina mi ciebie,
każdy słońca dotyk,
zieleń dolin,czyste potoki
i ten ptak nam cwierkający
jak chmurki wciąż odużeni biegniemy ku
sobie
każdego dnia jak motyle na łące
jak dwa ognie płoniemy przenikając tęczę
w ramionach wiatru nadzy
w duszy i sercu tacy zabawni
wśród najpiękniejszej pieśni wiatru
porwani w taneczny sen
wędruj ze mną dziś,aż po daleki kres
przez barwy uśmiechów
gdzie morze kwiatów kołysze cisza,
gdzie wodospady za nas płaczą
powędruj ze mną nim się spóźnimy,
słońce chowa swą głowę,
noc go wyręczy księżyc dopowie
podaj obie dłonie
rozświetl sobą mrok.
Komentarze (2)
"Jak dwa ognie płoniemy przenikając
tęczę"...wzruszająco piękny wiersz! Cieszmy się wielką
miłością tych których kochamy, gdyż swym niegasnącym
blaskiem ogrzewają i rozświetlają nasz mrok.
"Miłość jest treścią naszego istnienia" Pozdrawiam
Cię :))...wiersz jest wyjątkowy!
Ciepły wzruszający wiersz Oddanie w nim dla Miłości
Piękny w wymowie,bo wszystkie troski znikają gdy są
razem Dobry + Wart przeczytania przesłanie, że miłość
istnieje Pozdrowienia:)