Rozterka duszy

Moją dusze ogarnia niewyobrażalny smutek
Krople łez spływają z twarzy na mokrą poduszkę
Zegar wybija godziny przepełnione tęsknotą
Kolejny dzień wydaje się nie mieć znaczenia

Samotność staje się wyrazem bezradności
Myśli kłębią się jak ludzie idący wąską ulicą
Bez konkretnego uporządkowanego sensu
Wpadają w przepaść do mojego oceanu żalu

Mówią, że czas leczy rany. To nieprawda.
Zawsze po cierpieniu pozostaje wspomnienie
Nic już w życiu nie jest takie jak być powinno
Odejście i rozstanie zmienia nas na zawsze

Bez wymowy są chwile pozbawione miłości
Kiedyś tak piękne a teraz zrównane z ziemią
Czas wydaje się nie mieć litości nad nami
Na zgliszczach uczuć zaczynają rosnąć octy

Żyje, bo mam w sercu wiarę by dalej istnieć
Nie potrafię nienawidzić to silniejsze ode mnie
Kocham, mimo że nie jest to już to samo uczucie
Jestem innym człowiekiem i nic tego nie zmieni

autor

RobertW

Napisany: 2010-07-03 Dodano: 2010-07-03 14:59:04

Ten wiersz przeczytano 766 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie