Rozumem poczuj całego siebie

...kiedy zastanawiamy się nad swoim życiem, sam fakt, ze żyjemy, powinien nas najbardziej zadziwić...

Kochać i tracić, pragnąc i żałować, padać boleśnie i znów się podnosić, krzyczeć w tęsknocie: precz" i błagać "prowadź"- oto jest życie: nic, a jakże dosyć! Leopold Staff


O łaskawości,
Ty ofiarujesz i zabierasz nadzieję,
ile wolności wtedy zostawiasz?
Pozwalasz poznać łaskawość innych,
co zatrzymają wszystko bez litości,
także możliwość decydowania o sobie.

Ty więzisz w niewidocznej klatce,
zapędzasz rozpacz w ślepą uliczkę.
Nie daj się zamknąć w pustej przestrzeni,
wybieraj minimalne ryzyko!

Nie jesteś głupcem istoto rozumna,
skazanym na kaprys pazernego świata.
Idź za głosem serca, własnego Ja,
rozumem poczuj całego siebie,
odsuń się od niesprawiedliwości,
nie z braku uczuć, a ich nadmiaru.

Drogi życia biegną różnymi torami,
przez wzgórza, rozpadliny i głębiny.
Pytam, gdzie mój skrawek wolności,
gdzie obietnica dobra powrotu?

Sedno twojego działania tkwi w tobie,
to odzyskanie jasności myślenia.
Jego towarzyszem jest zwykły strach,
jak masz z nim walczyć, co czynić,
gdy jedno jest wściekłe a drugie się broni,
co chcesz osiągnąć przez opór?

Duszo sprawiedliwa, odrzuć odrętwienie,
zwątpieniem podszyte, potrząśnij głową,
myślenie odzyskaj i łagodność sumienia.

Tak zawalcz...o siebie...do ostatniego tchnienia!

...życie nie musi obfitować w wielkie wydarzenia, codzienny obowiązek, prosty i niepozorny, wystarczy, aby je upiększyć i uszlachetnić...

autor

Halina53

Napisany: 2016-01-27 Dodano: 2016-01-27 08:56:02

Ten wiersz przeczytano 846 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie