Rozżarzona
Mieszkam u podnóża tej góry od urodzenia. Codziennie na nią patrzę. Teraz to mekka paralotniarzy, szybowników, rowerzystów, narciarzy, turystów... Kiedyś była po prostu piękna...
Gdy przed wiekami mój protoplasta
wstawał o świcie nim dzionek nastał,
wychodził przed dom i oczy wznosił,
by o pomyślność Boga poprosić.
Z miłością wzrokiem omiatał szczyty,
na dzień wstający patrzył z zachwytem.
Góry choć jeszcze we mgle tonące,
tęsknie czekały liźnięcia słońca.
Najwcześniej górę tę ze snu budził
Helios, gdy na nią pierwszą czar rzucił.
Płonął szczyt niczym wielka pożoga,
cały w poświacie jak dar od Boga.
Przodkowie widząc wierzchołek w ogniu,
Żarem ochrzcili górę i zgodnie
postanowili w księgach zapisać,
że góra owa Żar się nazywa.
autor
fatamorgana7
Dodano: 2018-04-27 11:37:56
Ten wiersz przeczytano 1429 razy
Oddanych głosów: 57
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (55)
Wiersz z podobaniem, pozdrawiam Małgosiu :)
Nigdy w tym miejscu nie byłem,
o górze Żar chyba pierwszy raz słyszę,
dzięki fajnemu wierszowi już za nią zatęskniłem
i wcześniej czy później odwiedzić postanowiłem.
Pozdrawiam. Kolorowych snów :))
Cudownie z osnową mitologii
a możesz określić dokładnie gdzie owa góra się
znajduje??Pozdrawiam Małgosiu:))
...ciepły i z domieszką legendy i mitu...
pozdrawiam autorkę:))
BB, ojciec z Porąbki. No to wpadam do Ciebie już
zawsze, masz mnie :)))
Bluszczyku, dziękuję :*)
Pozdrawiam serdecznie :)
Agrafko, jesteś kolejną 'krajanką' :)
Ciekawe skąd, bo ja z Międzybrodzia Ż., tuż pod Żarem
:)
Pozdrawiam serdecznie :)
Piękny, obrazowy opis Małgosiu. Pozdrawiam cieplutko
:)
O rany, to my sąsiadki.
Wiem, o czym piszesz. Mój ojciec często jako chłopak
tam sobie wchodził, gdy góra miała wierzchołek.
Pamięta te pierwsze szybowce, sam je ciągnął do góry.
Bardzo dużo opowieści o tym miejscu. Mam wiele zdjęć.
Ale teraz też ma swój urok. Kto nie da radę wyjść,
wyjedzie. Bardzo lubię spacerek na Kiczorę, czasem
maślaczki zbieraliśmy w lasku z modrzewiami.
Żar, bo jesienią prawdziwy żar czerwonych liści
bukowych, jak się jedzie od BB super wygląda. Fajnie,
ze napisałaś. Pozdrawiam
Bardzo mi miło, że czytacie :)
> Sael, jam nie poetka, więc wiersz też niezbyt
wysokich lotów :) Miło, że jesteś z moich stron,
ciekawe skąd ;)
> Koplido, dzięki :)
> Mariolko, dziękuję, miło mi :)
> Aniu, uśmiech ślę :D
> Pluszku, mnie też jest miło :)
> Arku, widzę, że więcej osób jest z moich stron,
fajnie :)
Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie i życzę miłego
wieczoru :)
Miło coś poczytać o moich stronach :) a rowerem kiedyś
się jeździło ;)
Miło przeczytać było...
+ Pozdrawiam
:) Msz jest lepiej.
ładnie i ciekawie, pozdrawiam Małgosiu :)
Ładnie.