Rozzielenienie

Ławka, park, splecione dłonie,
oczy w oczy zapatrzone.
Co chcą wydobyć z czeluści duszy,
gdy serce twarde, co je skruszy?

Lekki wiaterek włosy rozwiewa,
ciekawość rośnie, co szumią drzewa.
Widać po pięknej soczystej zieleni,
drzewo całe w pąsach, w słońcu się mieni.

W alejce dłoń szuka dłoni,
ramię objęło kibić dziewczyny,
ta w tym momencie się wzdrygnęła,
nie w każdej chwili musi być miła.

Zaraz w podskokach radosna para,
dłonie związała, węzłem miłości,
z oczu już lecą magiczne słowa...
serce posłanie mości.

autor

karl

Napisany: 2019-06-06 Dodano: 2019-06-06 11:26:42

Ten wiersz przeczytano 1375 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Obrazkowy Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie