Rude anioły

Rude anioły

jak milion z nieba
całkiem rudych aniołów – na głowę
jesiennie kroplą deszczu
o szyby oczu brązowych
z wiatrem w otwarte ramiona

mglisty obraz rozpięty
miękkim płomieniem w konarach
dotykam dłonią spokojną
srebrnym palcem rosy.

w liściach szeleście stóp biegnących
parkiem ławek sennych samotnych
z kamienieniem płonącego kasztanu
serce jesiennie
westchnieniem tęsknym
aleją – do Ciebie

autor

Amadeusz

Dodano: 2006-12-14 02:15:27

Ten wiersz przeczytano 697 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie