Rumowisko ludzkich niedoskonałości
Możesz chcieć możesz pragnąć
przeklinać zaklinać
wolno ci
sama na własnej planecie
zapomniany kwiat pustyni serc
zasłuchana w ciszę
swoją ciszę
z księżycem dzieli czas
na tym rumowisku nawet wiatr
inaczej gra na odpadkach życia
niedoskonała i ona i świat
kochani są i kochać chcą
nie odbieraj im nadziei.
autor
Romina
Dodano: 2016-05-13 19:51:33
Ten wiersz przeczytano 701 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
nawet na największym rumowisku serc zakwita kwiat
nadziei
...kochani są i kochać chcą...tylko kogo i gdzie,
skoro to rumowiskiem, bezludzie, pozdrawiam...
Nie odbieraj nadziei.
Pozdrawiam
Ładna refleksja. Pozdrawiam.