rzeczywistość

Mgła zasłania znane mi od dziecka ulice
Idę otulona melancholijną muzyką
Zatrzymuję się i patrzę w niebo – ptak!
Zbierają się jakieś ciemne chmury…
Pewnie będzie padać.
Słyszałam pierwszy grzmot.
Budzę się
Nie ma mgły na ulicach – jest smog
Nie ma muzyki – są klaksony
To nie ptak przeszywa niebo – to rakieta
I nie chmury wiszą nade mną – to dym
Ale będzie padać… radioaktywny deszcz.
I grzmot – kolejna bomba zabiła miliony.

autor

Patris

Dodano: 2007-10-27 21:48:15

Ten wiersz przeczytano 387 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie